Birinci kız çocuk: Ana yarın pikniğe gidek mi?
Anne: Kızım çöpleri atıyık diye kızıylar, buban da bana kızıyı bu yüzden gitmiyiciğiz.
Birinci kız çocuk: Ana boşver bizim evimiz pisleniyi, ora pisleniyi, biz oraya sene de bir kere gidiyik, o zamana kadar orayı başkası temizliyi. Biz mi temizliyik. Hem pis kalsa ne oliymiş. Pisse pis ne olacak ki. Hme kızanlarda kızar kızar durur. Boşver haydi gidek ana.
İkinci çocuk: Ana gidek ama orayı toplamıyak, ben yoriliyim.
Üçüncü çocuk: Hayır ana gidek, pislettiğimiz yeri temizliyek gelek. Hem ne demişler temizlik imamdan gelir.
İkinci çocuk: Sarsuk o imamdan değil, imandan gelir. He ya.
Anne: Karar alınmıştır, gitmiyik. Ha bi de bubanız gelince çıtınız çıkmasın, valla döverim. Söyleyecem bubanıza.
(Bu arada baba geliyor ve oturuyor)
Anne: Bey, bey, beey.
Baba: Ne var be.
Anne: Sana bi şey söylicim ama gızma.
Baba: Niyin nesiymiş o öyle anlat bağalım.
Anne: Ama söz ver kızmiycin dövmeyecen de tama mı?
Baba: He he süle bağalım insanı çıtlatma miraktan.
Anne: Bak bey şimdi bi vakıf varmış, sözümü kesme adı da ÇEKÜL’müş. Bizim kızı da çağardılar. Katılsın mı?
Baba: Niyin nesiymiş o ÇEKÜL ne yapıyılarmış anlat hele.
Anne: Ha burayı tanıtıyılarmış ondan sonra kültürel eğitim progamı varmış yani kısacası bu ÇEKÜL Vakfı’nın amacı çocuklara ha buranın pirincini kazandırmakmış.
Baba: Ondan sonra ne oliymiş?
Anne: Dur hele anlatıyım ya.
1) Doğa ve kültür sevgimiz artiymiş.
2) Hayata daha farklı bakabiliymiş.
3) Birlik ve beraberlik duygisi artiymiş.
4) Farklı kültürleri tanıtıymiş.
5) Doğa ve kültür varlıklarını koruma pirincinin öğreniymiş.
Baba: Hanım bizim gız maşallah buranın her yerini biliyi ama.
Anne: Ama bey gız gitmek itsiyi ben ni ediyim?
Baba: Dur düşünüyüm, hıı bizim sıracalı Şakir’de diyidi kızı ‘gonder gonder katılsın, bize de fıydası olur’, hem de sıracalı Şakir’in demesiyle kızımız Kültür Elçisi oliciymiş. Benim de kayfede hıvam olur. Hay de gidek ÇEKÜL Vakfı’na yardım edek.
Hem ne demişler ‘Kentler Çocuklarındır’
Büşra KARAMAN / Niksar